Eerste Dag Ton

De eerste dag in de ton zit erop en was heel geslaagd en vooral heel gezellig. Veel interessante gesprekken gevoerd, champagne gekregen van een pas getrouwd stel en allemaal bijzondere mensen ontmoet met hele goeie vragen. Zo wilde Willy bijvoorbeeld weten of er een eventueel een God was voor de big bang. Willy is een knappe zeventiger en wellicht één van de enige Vlamingen die nog gitaar speelde met Chuck Berry. Zeker eens een kijkje gaan nemen op Willy's blog. Een filmpje van de intrede in de ton vind je op Diogenes in Antwerp. Tot volgende week zaterdag bent u nog van harte welkom voor een goed filosofisch gesprek in boekhandel De Groene Waterman.

Tweede en Derde Dag Ton

Zondag is er niemand in de Groene Waterman, want dan is het daar gesloten en kan je alleen maar boeken lezen. Maandag daarentegen is een open maar rustige dag, niettemin toch weer heel boeiende gesprekken gehad. Onderandere met Rob die net zijn galstenen had laten wegnemen en vroeg of hij nu nog wel dezelfde mens was. Ook Peter Holvoet Hanssen kwam langs en vroeg of er nog iemand een staande lampedair had voor een voorstelling. Als u dus nog een nieuwe lampedaire hebt, laat gerust weten.

Vierde Dag Ton

Vanuit de ton ziet de wereld er zo uit! Dinsdag is een rustige dag in de Groene Waterman. En ook een hele vroege! Midden in de nacht wakker gebeld door Peter Van de Veire voor zijn ochtendshow. Direct daarna kousen aangetrokken tegen de koude en toch weer een hele dag aardige discussies gevoerd. Een vrouw die dertig jaar in Düsseldorf gewoond had, wilde weten waarom mensen soms niet kiezen voor dingen die hen gelukkig kunnen maken uit angst dat geluk nadien weer te verliezen. Geert, een Limburgse postbode wilde weten waarom hij zich als Hasselaar beter voelt in Antwerpen dan in Herk-De-Stad, Cynthia (met hond op foto) wilde weten hoe ze mensen zo ver krijgen dat ze half de stad rondlopen met een zakje hondenpoep in hun sjakosj, Johan van het acw vroeg wie zijn koersfiets had gestolen en verder zijn er ook nog een paar muzikanten op bezoek geweest. Mauro, een Pools-Limburgse gitarist die in Antwerpen woont, kwam even kijken en ik was ook heel trots dat de zanger van 'Lezoeufs', zowat de beste muzikale act die dezer dagen in Vlaanderen te zien is, speciaal vanuit Werchter was afgezakt met de vraag: 'Waarom is de mens ijdel?' Hele goeie vraag...

Vijfde Dag Ton

Woensdag was de vijfde dag in de ton en alweer ongelofelijk interessant. Om te beginnen ben ik door de organisatie 'De Lege Ton van Diogenes' met oorkonde benoemd tot Very Imaginary Person; een titel waar ik heel trots op ben. Verder kwam Pierre nog langs die mij duidelijk probeerde te maken dat ik eigenlijk een wandelende stofstroom ben die alleen maar doet wat Zeus mij opdraagt, kon ik een sympathieke oudere dame er eindelijk van overtuigen dat God flauwe kul is en ben ik erin geslaagd om Eva en Wannes, twee jonkmensen die in 't Brantijzer vanaf 20 april een tentoonstelling houden met gefotoshopte kadertjes over Baudelaire, duidelijk te maken wat de zin in hun leven is. Als dreun op het vuurwerk kwam kunstenaar Bert Lezy de cd van zijn experimentele muziekgroep Z'wham brengen waarvan hij me al eens een exemplaar op casette had bezorgd toen hij 14 jaar was, maar die ik niet meer kan afspelen omdat ik geen casetterecorder meer heb. Voor de rest alweer heel veel interessante vragen, koude voeten en honger. U mag altijd langskomen met een tros druiven of een homp brood...

Zesde Dag Ton

De zesde dag was een gigantisch drukke dag in boekhandel De Groene Waterman. Zoveel filosofische discussies gevoerd dat de witte rozen op mijn tafeltje ervan verwelkt zijn. Maar alweer heel veel leuke vragen gekregen. Mijn trouwe discussiepartner Willy wilde weten of de flatgebouwen in Benidorm eigenlijk geen kathedralen van Epicurus waren en vertelde dat bluesgnoom Roland hem nog 1200 frank moest van een optreden in 1973. Schrijver Paul Verrept die er ook juist was, ging er voor zorgen dat Willy zijn geld terugkreeg. Verder kwam Iris nog even langs - haar ouders hebben heel veel ruzie gemaakt om een goeie naam te vinden, maar nu is ze een groot fan van Iris Murdoch, dus dat is allemaal nog goed gekomen - om te zeggen dat de vrouw toch meer was dan een kweekstation van vlees en de 10-jarige Kwinten wilde weten waarom een ton niet rot als daar jarenlang Wisky of water inzit en ook waarom mensen sterven. En zo ging het maar door. Ik ben er zelfs van beginnen zondigen en zoals u op de foto ziet heb ik mijn water-druiven en brood dieet onderbroken, hoewel een ijskoekje in zekere zin ook een soort brood is en het eigenlijk feitelijk de peitelijk druivenijs was.

Zevende Dag Ton

De zevende dag in de ton was een beetje een internationale dag. Een Zweed kwam me vragen hoe ik zeker kon weten dat de aarde geen buitenaardse kolonie was, een bende Filipijnen kwamen me letterlijk overwelmen met vragen over vanalles en nog wat en twee communistische islamitische Marokkanen kwamen me vertellen dat het niet waar is dat Allah 72 (en niet 99!) maagden ter beschikking stelt als je met een molotov-rugzak in de metro verdwijnt, maar dat ze dat gewoon zeggen om u naar het paradijs te lokken. Verder ook een paar échte filosofen voor de ton gekregen die heel geïntigreerd waren door mijn boekje, kunstenaar Dan Deca die me overtuigd heeft dat stoelen kunnen wandelen, een paar kinderen die alles over oorlog wilde weten etc... Op het einde van de dag kwam mijn tonmakker Willy nog even afscheid nemen en Edith en Diane, de Kariatiden van de Groene Waterman schonken me nog een fantastische fles whisky om mijn week in de whiskyton te vieren. Morgen is mijn laatste dag en die zal ik helemaal naakt doorbrengen zoals de échte Diogenes van Sinope.Ik hoop u ook allemaal te zien dan...

Achtste Dag Ton

Op mijn laatste tondag schroeide buiten de zon tegen 27 graden. Niettemin kwamen mijn vaste tonvrienden allemaal nog even op bezoek -onderandere om te zeggen dat mijn boekje heel interessant maar wel verderfelijk was - en bleven heel wat groene watermanbezoekers toch nog een uitgebreid praatje maken ondanks het lekkere weer. Bij het verlaten van de ton heb ik mijn David-onderbroek aangetrokken en ben even de menschen op de straat gaan groeten samen met de mevrouw van de Rivier, het keldercafé van de Groene Waterman. Het tonavontuur zit erop maar vanaf nu gaat de ton op reis! Als u een filosoof in een ton op uw festival of barbecue wil die alles weet op ieders vragen, geef dan gerust een kres en daar komt Diogenes.